Femke ontmoet… Wilhelmien van Furaha

In Vortum-Mullem ontmoet ik Wilhelmien Roelofs, bestuurslid van de Stichting Furaha Orphans. Sinds 2013 is Wilhelmien bijna onlosmakelijk verbonden aan deze Stichting, die zich inzet voor de kinderen in het weeshuis in Rodi Kompany, op 10 km van de stad Homa Bay, in het Westen van Kenia. Ik praat met haar over haar drijfveren, haar ervaringen en hoe het allemaal begon. “Als je mij vijf jaar geleden had gezegd dat ik dit zou doen, dan had ik gezegd: hoe kom je erbij?” geeft Wilhelmien aan. Die uitspraak maakt mij heel benieuwd naar hoe het toch zo is gekomen. Veel hoef ik niet te vragen, Wilhelmien vertelt vanuit zichzelf honderduit. Ik geniet met haar mee.

Wilhelmien en Furaha
Eind 2012 kreeg Wilhelmien van haar dochter Janske de vraag of zij in 2013 samen met haar naar Kenia zou willen gaan met de stichting Furaha. Een collega van Janske had die stichting in 2011 opgericht. Na eerst wat terughoudend gereageerd te hebben, dacht Wilhelmien al snel: “Het past bij mij. Waarom ook niet?” Wilhelmien is namelijk een echt ‘zorgmens’ zoals ze het zelf noemt en Afrika heeft haar altijd al getrokken om ooit een reis te maken. Het Maasziekenhuis, waar Wilhelmien werkt op de kinderafdeling, werkte al snel mee aan het verzetten van haar vakantieperiode. En in de zomer van 2013 gingen Wilhelmien en Janske voor de eerste keer naar Kenia, samen met 4 anderen. Het waren een paar weken van hard werken om de school op te knappen en tussendoor genoot Wilhelmien van de kinderen.

Het vervolg
Bij terugkomst in Nederland besloten Wilhelmien en Janske samen in het bestuur van Stichting Furaha te gaan. Zo is het begonnen en het heeft haar niet meer losgelaten. “Dat was eigenlijk helemaal de bedoeling niet toen ik ging” lacht Wilhelmien. “Het gevoel wat ik erbij heb is mijn belangrijkste drijfveer! Dat ik zie dat kinderen zonder hulp geen toekomst hebben.” Inmiddels is ze nog twee keer voor enkele weken naar Kenia geweest: “Mijn vakanties in 2014 en 2015 heb ik in Kenia doorgebracht, mijn vakantiedagen en mijn vakantiegeld gebruik ik daarvoor.” Steeds ging er iemand anders mee, ieder met zijn eigen kwaliteiten. “Je kunt met heel veel verschillende kwaliteiten daar iets betekenen voor die kinderen. Dat kan ook al iets heel kleins zijn, als samen timmeren. De kinderen zijn dan zo dankbaar.” De stichting Furaha heeft als motto: together we can. Furaha wil graag samen met de kinderen van het weeshuis werken aan hun toekomst.

Een rijk mens
Wilhelmien investeert veel tijd in de stichting, maar krijgt er ook heel veel voor terug: “Ik word er een rijk mens van als ik zie hoe mensen met mij en met onze Stichting begaan zijn en hoe ze zich daarvoor willen inzetten.” Hoe meer Wilhelmien vertelt, hoe meer ik in de gaten krijg dat ze niet zo goed is in stilzitten. Thuis niet met alle activiteiten die ze onder andere voor de stichting onderneemt en in Kenia niet. Met veel plezier vertelt ze hoe ze in Kenia zoveel mogelijk probeert om de activiteiten van de kinderen mee te doen: “op zaterdag gaan veel kinderen hun was doen bij een meertje in de buurt. Ze vragen dan of wij dat ook willen doen en lachen als het ons niet lukt, omdat wij dat natuurlijk helemaal niet gewend zijn.” Zo heeft ze ook geholpen op een stukje land, lopend achter een koe en een oude ploeg. “En die kinderen maar lachen als wij dan helemaal diep in het zand wegzakken met onze voeten. Ze vinden het allemaal zo leuk dat we met ze mee doen.” Als ik haar vraag waar ze trots op is, noemt Wilhelmien meteen haar eigen kinderen. Daarnaast is ze trots op het project van de stichting en zeer zeker ook op haar dorp Vortum-Mullem. “Wat daar allemaal met en voor elkaar gebeurt, is heel mooi!” glundert ze.

Wilhelmien en zorg
Wilhelmien heeft altijd al graag met kinderen gewerkt. “Ik kan heel erg genieten van de kinderen in Kenia, die daar dan zo rondhuppelen en die genieten van wat we voor en met ze kunnen doen.” In Boxmeer werkt ze op de kinderafdeling van het Maasziekenhuis, waar ze ook stagiaires begeleidt. Wilhelmien wil graag een persoonlijke band met iemand op kunnen bouwen. Dat geeft haar voldoening. “Ik ben echt een zorgtype en ga fluitend naar mijn werk.” Ook buiten haar werk en de stichting blijft ze zorgen: als coördinator van de werkgroep zorg en welzijn in Vortum-Mullem. Een werkgroep die zich inzet voor mensen uit het dorp die even wat extra hulp of gezelschap nodig hebben.

Vrije tijd
Als tenor-saxofonist is Wilhelmien lid van de fanfare. Sporten probeert ze twee keer per week in de sportschool te doen, maar dat is er de afgelopen weken niet van gekomen. “Ook kan ik heerlijk ontspannen in de sauna”. Als ze dat zegt realiseert ze zich direct dat ze dat eigenlijk de afgelopen tijd te weinig gedaan heeft. Als ze de rust ervoor vindt, geniet ze ook van wandelen en lezen. Ze kijkt heel erg uit naar de week vakantie die ze komende zomer met haar kinderen Janske en Joris gepland heeft. Zo’n 8 jaar geleden verloor Wilhelmien haar man Frank, wat de band met haar kinderen extra bijzonder en waardevol maakt. Daar is ze zich heel bewust van. “Frank gaat voor altijd mee in ons hart.”

Manager
Wilhelmien is door haar betrokkenheid bij Furaha persoonlijk ook erg gegroeid en voelt zich vaak net een manager. Ze is een manusje van alles en bezig met tijdmanagement, de organisatie, (functionerings)gesprekken voeren met de docenten en de ‘moeder’ van het weeshuis, uitbreiden van haar netwerk, werven van sponsoren en mobiliseren van vrijwilligers. “Ik zoek dingen uit, waar ik anders nooit mee te maken zou hebben gehad.” En dat allemaal naast een 4-daagse werkweek. Ik luister met bewondering naar het tomeloze enthousiasme waarmee Wilhelmien vertelt waar ze allemaal mee bezig is. Als ze in Kenia is, zorgt Boniface – de man die het weeshuis in 2005 oprichtte – dat hij er ook zoveel mogelijk is. Boniface woont en werkt in Nairobi en regelt in Kenia de benodigde (vak)mensen en materialen die ze nodig hebben om het werk gedaan te krijgen. Samen met de andere bestuursleden stuurt Wilhelmien dan aan wat er moet gebeuren en helpt zo veel mogelijk mee. Vanuit Nederland heeft Wilhelmien regelmatig skype- of whatsappcontact met Boniface.

Financiën
De vrijwilligers die voor de Furaha naar Kenia gaan, bekostigen hun reis zelf en gebruiken geld dat vanuit sponsors en specifieke acties komt om in het weeshuis en de bijbehorende school te investeren. Zo is er in 2014 met de opbrengsten van een benefietdag in Vortum-Mullem een huis voor de weeskinderen gebouwd. Tot die tijd sliepen de kinderen gewoon in de school in een van de klaslokalen en zaten ze er iedere avond in het donker. In 2015 is er met de sponsorgelden – van o.a. de PeelMissieTour uit Wilhelmiens geboortedorp Odiliapeel – vooral geïnvesteerd in de veiligheid van de kinderen, door een omheining te plaatsen en de ramen die eerder waren weggehaald weer terug te plaatsen. Wilhelmien voelt zich heel verantwoordelijk voor de kinderen, maar ook voor het geld dat er door sponsoren aan de stichting wordt gedoneerd. “Het is soms best lastig dat er tussentijds soms onverwachte kosten komen, terwijl je het geld voor een ander doel bij elkaar gespaard hebt.” Zo was er afgelopen jaar door een cholera-uitbraak de noodzaak om te investeren in extra toiletten. Dat wordt dan vanuit de Keniaanse overheid geëist en moet dus gebeuren. “Ik heb dan vaak het gevoel me daarvoor te moeten verantwoorden richting de sponsors. We willen daarin ook heel transparant zijn.” Er zijn verschillende manieren om de stichting financieel te steunen, bijv. door Sponsor Parent of vriend van Furaha te worden. Vooral vaste periodieke giften “al is het maar een paar euro per maand” zijn welkom. Zodat de vaste lasten van het weeshuis en de school gedekt kunnen worden.

Drukke tijden
Een volgend doel voor Furaha is om een watervoorziening te voltooien en om in de toekomst ook voortgezet onderwijs op hun school te kunnen aanbieden. Om in 2016 hiervoor een mooi bedrag bij elkaar te krijgen is Wilhelmien volop bezig met het organiseren van activiteiten waarvan de opbrengst ten goede komt aan Furaha. Zo is er op 24 april bij de Schutskooi in Vortum-Mullem de jaarlijkse ‘lammetjesdag’. Op die dag kun je deelnemen aan een speur-/picknicktocht, met Afrikaanse gerechten. Hiervoor kun je je vooraf aanmelden via Doejemee. Op zondag 15 mei tijdens Bourgondisch Boxmeer vindt er ook een mini-Bourgondisch Boxmeer plaats, waarvan de opbrengsten ten goede komen aan Furaha. Samen met de Rotaryclub Boxmeer en Doejemee organiseert Wilhelmien de activiteiten van deze versie voor de kinderen. Bij al deze activiteiten maakt Wilhelmien dankbaar gebruik van haar netwerk, dat ze steeds actief aan het uitbreiden is.

Vrijwilligers
Mocht je interesse hebben om je als vrijwilliger in te zetten voor Furaha, grijp dan je kans en neem contact op met Wilhelmien (wilhelmienroelofs@ziggo.nl of 06-20856306). Voor de lammetjesdag en voor mini-Bourgondisch Boxmeer zijn er nog vrijwilligers nodig. Zo zoekt ze onder andere nog mensen die willen helpen bij het voorbereiden van de picknick op lammetjesdag en mensen die op 15 mei willen helpen bij de activiteiten en/of bij het bakken van pannenkoeken en het maken van fruitspiesjes tijdens Bourgondisch Boxmeer.

Meer informatie?
Meer informatie over de speur-/picknicktocht op lammetjesdag en over mini-bourgondisch Boxmeer, komt de komende maand op www.furaha.nl en http://www.vortum-mullem.info en op de facebookpagina van Wilhelmien.

Mocht je interesse hebben om sponsor parent of vriend van Furaha te worden, dan is meer informatie hierover te vinden op de website van Furaha. Bellen of mailen met Wilhelmien mag ook (wilhelmienroelofs@ziggo.nl of 06-20856306).