Citaat van mijn oma Gontje – Een verhaal van een cursist
De opdracht van vandaag was om een verhaal te schrijven uit mijn leven dat iets te maken heeft met je lichaam/je lijf! Mijn eerste reactie was van “nou daar wil ik echt niet alles over schrijven”. Maar toen de bijkomende opdracht was ‘kies bewust een begin van je verhaal’ vloeide het vervolgens uit mijn pen. Mijn start was een citaat van mijn oma.
Citaat van mijn oma Gontje
“Meidje zorg dat je een goeie mens treft, maar zorg vooral dat je goed voor jezelf kunt zorgen zodat je onafhankelijk bent”.
Mijn oma “ons grootmoeder Gontje” zei dat vroeger tegen me, ik zal ongeveer een jaar of 12 geweest zijn.
Tja en hoe doe je dat dan? Haar woorden hadden wel indruk op me gemaakt. “Je bent gezond en je kunt nog van alles leren” zei Gontje. En ja, ik was gezond en van nature nieuwsgierig, vroeg veel, wilde van alles weten en veel leren! Om dat te verwezenlijken heb je je lijf maar zeker ook je hersenen en verstand nodig. Beiden zijn verpakt in “mijn lijf”.
Zoals ik al zei, wilde ik tot vervelens toe soms van alles weten. Vroeg vaak waarom iets was zoals het was en kon het gelukkig ook allemaal goed onthouden! Dat goed kunnen onthouden en mijn lijf, heeft me dan ook gebracht waar ik nu ben.
Na de lagere school wilde ik naar de mulo want ik wilde tenslotte verder leren om goed voor mezelf te kunnen zorgen en … onafhankelijk te zijn. Helaas is Gontje overleden toen ik zestien was en heeft ze “mijn resultatenontwikkeling” niet meer mee mogen maken.
Na de mulo werd het de in-service opleiding A-verpleegkundige en daarbij had ik mijn lijf hard nodig. Grote afdelingen, veel lopen van boven naar beneden, als je geen patiënt of spullen bij je had dan mocht je de lift niet gebruiken. Mijn benen en voeten hebben heel wat kilometers afgelegd met als resultaat spataders! Buiten mijn werk droeg ik altijd hakken om wat groter te lijken. Maar helaas na verloop van zo’n 35 jaren werden ook mijn voetjes overbelast en volgde er een operatie die niet zonder complicaties verliep. Mijn voetjes hadden hun dienst wel bewezen en doen dat gelukkig nog steeds echter zonder hoge hakken! Ook mijn rug, armen en handen heb ik in het ziekenhuis veel gebruikt. Het tillen van dienbladen met 6 borden eten was heel gewoon, alles werd immers nog op de afdeling vanuit grote pannen door de hoofdzuster opgeschept dus mijn armen kwamen goed van pas. Nu is dit allemaal niet meer voor te stellen.
Naast al dat werken moesten we ook leren, een lesdag per week of je nu nachtdienst, een vrije dag had er was geen pardon je moest van 14.00-21.00 uur voor de les aanwezig zijn. Het lukte allemaal en het was ook nog supergezellig. Gebroken diensten, 7 aaneengesloten nachten nachtdienst allemaal geen probleem. Mijn lijf “hoofd en verstand” konden het eveneens bijhouden.
In die tijd heb ik ook “die goeie mens” gevonden en heb hem nog! Dat betekende wel dat ik verhuisde naar het Land van Cuijk en daar in het Maasziekenhuis ging werken. Slechts 22,5 jaren jong en na een half jaar afdelingshoofd. Dat beviel me uitstekend, ik werkte mee, kon blijven vragen en had ook nog wat te zeggen dat beviel me goed. De kaderopleiding werd me aangeboden maar daarna moest ik wel 5 jaar nawerken en dus geen kinderen de eerstkomende 5 jaar. Dat ging ons wat te ver en ik heb besloten om de studie uit te stellen totdat onze kinderen, die nog geboren moesten worden, minder tijd vroegen, zodat ik kon studeren.
De geboorte van ons eerste kind, een zoon, was een flinke aanslag op mijn lijf. Een keizersnede i.v.m. zwangerschapsvergiftiging, daar zat ik echt niet op te wachten. Mijn lijf liet me voor het eerst in de steek! Maar ik dacht aan Gontje en pakte me zelf weer op om goed voor mezelf, mijn man en kind te kunnen zorgen.
Hele dagen thuis was het niet echt voor me en na 6 maanden had ik weer werk. 15 uur per maand werd er betaald voor een week Avond/Nachtdienst bij het Kraamcentrum. 2 kinderen en 4 jaar verder werden deze 15 uur uitgebreid en volgde de ene na de ander opleiding. Samen met collega’s Avond/Nachtdiensten ging ik studeren en het was weer supergezellig.
Mijn lijf bestierde het huishouden niemand kwam iets te kort en daarnaast kon ik werken, leren, kleertjes maken voor de kinderen en mezelf, kortom ik was altijd bezig en had nog tijd voor leuke dingen. Toch een “goed lijf” met functionerende ledematen en goed verstand.
Uiteindelijk heb ik 46 jaar met “mijn lijf” wat soms niet altijd even soepel was en waarbij de kilo’s toenamen met veel plezier gewerkt, het is me gelukt! Gelukkig is mijn verstand ook goed gebleven en voor mijn 50steheb ik zelfs mijn bull behaald! Gontje zou trots geweest zijn op “d’r meidje”.
Ik heb in diverse zorgorganisaties altijd met veel plezier en inzet gewerkt. Natuurlijk zijn er in die jaren ook tegenslagen geweest, ziekte van mijn man en dochter, het overlijden van mijn broer en zus binnen 12 maanden. Maar ja een mens, of althans ik, wil en ga verder. En … dat is me gelukkig ook gelukt, kreeg vaak te horen dat een sterke vrouw ben en goed kan relativeren en blijven genieten. Waarschijnlijk heb ik dit te danken aan “mijn eigen lijf” met alles wat het kan en kon en zeker aan de woorden van Gontje!
Stil zitten is en blijft lastig voor me ………………… ik zit immers niet voor niets hier op de cursus ‘een schatkist vol herinneringen’!
Marion Smits
Cursist vervolgcursus januari 2019
Wil je ook deelnemen aan een schrijfcursus of -workshop van Femke Ontmoet en ervaren wat schrijven over je leven met jou doet? Ga dan naar de pagina 'Cursus en workshop' voor meer informatie.
Wil je nog meer verhalen lezen? Ga dan naar de pagina Verhalen lezen.
