Besmet met het zwemvirus
Besmet met het zwemvirus
Op deze foto uit 1963 staan ons mam, Co en ik met helemaal rechts dhr. C. van de aardappelen. Ik ben 13, mijn zusje 12 en mam is dan 33 of 34. Wat jong was ons mam!!!!
De foto is genomen in het sportfondsenbad in Venlo. We gingen wekelijks met bussen vanuit Venray naar toe met zwemclub Spio.
Ons mam was een zwemfanaat. Ze kon goed zwemmen, vooral borstcrawl en duiken, zoals op de foto. En je ziet de lachende gezichten van Co en mij. Wij genoten van ons mam, waren trots op haar, ze was de beste duikster van de hele zwemclub. En ze leerde ons duiken. Deed het elke keer weer voor en gaf aanwijzingen. Daar hadden we niet zoveel tijd voor, alleen de laatste 5 tot 10 minuten van elke zwemles. Want wij kregen les, ik weet zo niet van wie. En mam gaf zelf ook zwemles. Haar zwempak dat ze op de foto aanheeft kan ik me zo nog voor de geest halen. De foto is zwart-wit maar ik herinner me de kleuren nog: roze bloemen, lichtblauwe strepen op een witte achtergrond.
Mam en zwemmen, we zijn allemaal aangestoken door het zwemvirus. Maar zij was niet de eerste. Zij had het ook met de paplepel ingegoten gekregen van haar moeder. Al op 3-jarige leeftijd ging ze met oma wekelijks mee zwemmen.
Mam en ik, en later ook de jongens en Karin waren echt fanatieke zwemmers. Het zwemmen gaf ons zo’n fijn gevoel. Mam zelf vond het helemaal heerlijk, ze was wekelijks even weg uit haar gezin met zes kinders toen, later zeven. Ze kon flink veel energie kwijt in hard zwemmen, en misschien ook haar frustraties. We hebben het daar nooit zo over gehad.
Wel gingen we samen een opleiding assistent-zwemonderwijzer volgen. Wekelijks met de auto naar Nederweert. Gezellig, vrouwen onder elkaar. Ik was pas 16.
Mam had eerder samen met Nell Kortekaas en Gerrit Janssen zwemclub Spio in Venray opgericht. Bij ons thuis was haast dagelijks iemand over de vloer om het een en ander over het zwemmen te bespreken. Dat vond niet iedereen fijn. Mam was soms téveel met Spio bezig.
Ons mams regeltalenten kon ze zo goed kwijt. En.. haar hobby vormde een uitlaatklep, iets eigens voor haarzelf, naast het drukke gezin.
Petje af voor mam.
Mam was altijd sportief, naast het zwemmen volleybalde ze altijd op dinsdagavonden met een vriendinnengroep. De mannen volleybalden op dezelfde avond, en na afloop dronken ze samen koffie en een borrel bij een van hen thuis.
Als ik mam zo bezig zag, was ik beretrots op haar. Gek, dat haar sportieve inslag het niet heeft kunnen winnen van haar COPD. Met de kennis van nu zou ze, misschien, wel gestopt zijn met roken, en had ze met gerichte training veel langer kunnen leven.
Ik denk dat ze na de zwangerschap van D. heel veel ingeboet heeft. Dat was een moeilijke tijd met veel hoesten, rechtop slapen, veel vocht vasthouden. Ze was niet super gezond meer, toch heeft ze nog veel geholpen toen ik zelf zwanger was en ging verhuizen. Ze stond ramen te wassen, gordijnen op te hangen en was er gewoon voor mij.
Het zwemmen heeft mij ook in de greep gehouden. Ik werd secretaresse van de zwemclub om mam te ontlasten (1974). Ik gaf kunstzwemles, werd tijdwaarnemer bij wedstrijden. En dat deden mam en ik allemaal samen! Gek dat ik me dat nu pas heel erg bewust word. We hebben zoveel tijd samen doorgebracht.
Mijn kinderen werden meegenomen naar het zwembad en werden ook besmet. We zwommen in Engeland toen we daar woonden. Ik leerde ze daar zwemmen. Toen weer terug in Nederland. Ik gaf les, mijn oudste dochter ging kunstzwemmen, mijn tweede dochter zwom waterpolo. En nu zijn mijn kleinkinderen ook waterratten. Al is het water ijskoud, ze gaan erin.
Al kijkend naar de foto realiseer ik me weer opnieuw wat een gelukkige, geborgen, warme, uitdagende jeugd ik heb gehad. Wat een luxe! Het bepaalt zo hoe je verder in je leven staat.
Als ik nu ‘s zomers zwem, drijf ik rustig op mijn rug, kijk naar de wolken en heb dan nog steeds een uitgebreid gesprek met mam. Vertel haar hoe het met me is, waar ik last van heb, hoe ik van het zwemmen geniet. Dat is van ons samen.
Januari 2020, Ine Hendriks-van den Munckhof
Cursist 'Een schatkist vol herinneringen - het begin' najaar 2019
Wil je ook deelnemen aan een schrijfcursus of -workshop van Femke Ontmoet en ervaren wat schrijven over je leven met jou doet? Ga dan naar de pagina 'Cursus en workshop' voor meer informatie.
Wil je nog meer verhalen lezen? Ga dan naar de pagina Verhalen lezen.
